
شاخص G
یکی دیگر از جدیدترین شاخص هایی که برای اندازه گیری کمّی برونداد علمی پژوهشگران علم فیزیک و دیگر پژوهشگران پیشنهاد شده، شاخص G است که آن را لئو اگه (2006) در مقاله ای با عنوان "نظریه و کاربرد شاخص G" نشان داد. این شاخص با استفاده از مجذور تعداد مقاله ها و مقایسه آن با مجموع استنادها در محاسبات، در واقع مقاله های پراستناد یک پژوهشگر را برجسته تر می کند.
در این شاخص بر خلاف شاخص هرش به مقالاتی که بیشتر مورد استناد قرار میگیرد وزن بیشتری داده میشود. بنا به تعریف شاخص g برابر است با بالاترین رتبه در لیست نزولی مقالات به ترتیبی که g مقاله اول حداقل تعداد g2 استناد دریافت کرده باشند و مجموع استنادهای مقالات تا g بزرگتر یا مساوی g2 باشد. با توجه و دقت در نحوه محاسبه G-Index در مییابیم که میزان G-Index هیچ وقت کمتر از H-Index نخواهد بود.